Magnesiu

12 sodiu ← magnesiu → aluminiu Be ↑ Mg ↓ Ca tabla periódica completa
Xeneral
Nome, Símbolu, Númberu	magnesiu, Mg, 12
Serie química	metales alcalinotérreos
Grupu, Periodu, Bloque	2, 3, s
Aspeutu	blancu plateáu
Masa atómica	24,3050 uma
Configuración electrónica	[Ne] 3s2
Electrones per capa	2, 8, 2
Propiedaes físiques
Estáu de la materia	sólidu
Densidá	1.738 kg/m³
Densidá llíquida nel p.f.	1.584 kg/m³
Puntu de fusión	923 K
Puntu de bullidura	1.363 K
Entalpía de fusión	8,48 kJ/mol
Entalpía de vaporización	128 kJ/mol
Capacidá calorífica	(25°C) 24,869 J/mol·K
Presión de vapor P (Pa) 1 10 100 1 k 10 k 100 k a T (K) 701 773 861 971 1.132 1.361
Propiedaes atómiques
Estructura cristalina	hexagonal
Estaos d'oxidación	2 (base fuerte)
Electronegatividá	1,31 (Pauling)
Potenciales d'ionización (más)	1ᵘ: 737,7 kJ/mol
	2ᵘ: 1.450,7 kJ/mol
	3ᵘ: 7.732,7 kJ/mol
Radiu atómicu	150 pm
Radiu atómicu calculáu	145 pm
Radiu covalente	130 pm
Radiu de van der Waals	173 pm
Otros datos
Magnetismu	paramagnéticu
Resistividá	(0°C) 43,9 nΩ·m
Conductividá térmica	(300 K) 156 W/m·K
Espansión térmica	(25°C) 24,8 µm/m·K
Velocidá del soníu	(t.a.) 4.940 m/s
Módulu de Young	45 GPa
Módulu de Shear	17 GPa
Módulu de Bulk	45 GPa
Coef. Poisson	0,29
Dureza Mohs	2,5
Dureza Brinell	260 MPa
Códigu CAS	7439-95-4
Isótopos más estables
Artículu principal: Isótopos del magnesiu isó AN semivida D ED (MeV) PD 24Mg 78,99% Mg ye estable con 12 neutrones 25Mg 10% Mg ye estable con 13 neutrones 26Mg 11,01% Mg ye estable con 14 neutrones
Unidades nel SI y en condiciones normales (0ºC y 1 atm)

El magnesiu^[1] ye un elementu químicu de númberu atómicu 12 y símbolu Mg, allugáu nel grupu 2 de la tabla periódica. Ye un sólidu brillante de color gris que tien una gran semeyanza colos otros cinco elementos de la segunda columna (grupu 2, o de los metales alcalinoterreos) de la tabla periódica: toos ellos tienen la mesma configuración electrónica na so corteya esterior d'electrones y una estructura cristalina asemeyada.

El magnesiu produzse n'estrelles grandes y vieyes a partir de l'adición secuencial de trés nucleos d'heliu a un nucleu de carbonu. Cuando eses estrelles españen como supernovas munchu del so magnesiu sal al mediu interestelar, aú puede ser recicláu en nuevos sistemes d'estrelles. El magnesiu ye'l octavu elementu más abondante na corteya terrestre^[2], y el cuartu más común, tres del fierro, l'oxíxenu ya'l siliciu, nel planeta Tierra; representa'l 13% de la masa del planeta, y un porcentaxe grande del mantu terrestre. Ye, amás, el tercer elementu más abondante, tres del sodiu ya'l cloru, de los que tán disueltos nel agua de mar^[3].

El magnesiu aparece de forma natural namái combináu con otros elementos, n'amiestos nos que tien siempre un estáu d'oxidación de +2. L'elementu llibre, el metal, puede producise artificialmente, y ye perreactivu. Na atmósfera, sicasí, recúbrese enseguida d'una capa fina d'óxidu qu'inhibe parcialmente la so reactividá (pasivación). El metal llibre arde con una lluz característica, de color blancu brillante. Anguaño el metal obtiénse principalmente por la electrólisis de sales de magnesiu obteníes d'agua salao, y úsase principalmente como componente d'aleaciones d'aluminiu y magnesiu, nomaes delles vegaes magnaliu. El magnesiu ye menos densu que l'aluminiu, y l'aleación ye valorada pola so combinación de llixereza y resistencia.

No que cinca al cuerpu humanu, el magnesiu ye'l 11ᵘ elementu más abondante, y ye esencial pa les célules y pa más de 300 enzimes^[4]. Los iones de magnesiu interactúen con compuestos polifosfataos como l'ATP, l'ADN y l'ARN. Cientos d'enzimes precisen de los iones de magnesiu pa facer la so función. Los compuestos de magnesiu, d'otra banda, son usaos comúnmente como fármacos laxantes y antiácidos, y tamién pa estabilizar la escitación nerviosa anormal y los espasmos de los vasos sanguíneos en patoloxíes como la eclampsia^[4].

1. ↑ Esti términu apaez nel Diccionariu de l'Academia de la Llingua Asturiana. Ver: magnesiu
2. ↑ Abundance and form of the most abundant elements in Earth’s continental crust, en Railsback LB, Some Fundamentals of Mineralogy and Geochemistry.
3. ↑ Anthoni JF, The chemical composition of seawater. Artículu na web seafriends.org.nz.
4. ↑ ^{4,0 4,1} Dietary Supplement Fact Sheet: Magnesium. Office of Dietary Supplements. US National Institutes of Health, 29 de marzu de 2021.